το Δέντρο

...το γενεαλογικό.

"Ρε γιαγιά, τον παππού σου Αντώνη τον έλεγαν; Ναι πδιμ, Αντώνη Παπαϊωάννου. Και την γιαγιά; Μαρία πδιμ. Μαρία τι; εε... Παπαϊώνου βρε Μιχάλημ, το όνομα τ'αντρός της.. Ναι βρε γιαγιά αλλά το κανονικό της πως ήταν; Ωχου τώρα.. από το Γυρομέρι ήταν πάντως"

"Ο παππούς σου παππού απ'τη μεριά του πατέρα σου πότε γενήθηκε; Ααα καλά τώρα... αλλά κάτσε να δεις τα είχα κάπου σημειωμένα αυτά.. "

"για να δω τι γράφω εδώ.. 1898.. όχι, 1888.. πω ρε παιδί μου τα γράμματα δεν μ'βγαίνουν"

"...κι όταν γεννήθηκε ο Ζήσης, είχαμε νεκρό μέσα στο σπίτι. Από το σόϊ. Για αυτό δεν πήρε τ'όνομα τ'παππού του. Για να ζήσει."

"Και όταν η γιαγιά σου μικρό κοριτσάκι ερχότανε στο μαγαζί, της έλεγα εγώ πως ...μια μέρα θα σε παντρευτώ!.. και τι να πει, χαμογελούσε. Μοναχά χαμογελούσε, όσο να γένει εκεί δεκαεπτά. Μετά... ξεκινήσαμαν και τις βόλτες στο περβόλι."

"..από πάντα παιδί μου. Στο χωριό ήμαστανε. Δεν ήρθαμαν από πουθενά. Από πάντα."

".. κι ο Παπα-Γιώρης έφτασε ως τον Πειραιά. Κι έφκε για την Αμερική. Ρε γιαγιά παπάς άνθρωπος; Παπάς ξεπαπάς, δεν γινότανε αλλιώς. Έστελνε διάφορα ωσπου να γυρίσει, και γράμματα και δώρα. Έκανε και παιδιά εκεί, αλλά δεν τ'άρεγε να μίλαει για αυτά."