Ε4

Μόνο σε γνώριμη βροχή, σε κρύο αέρα, παραδίνομαι.
Κενές περιστροφές, δεν σου ζητάω.
Του Κάλχα τη ζαριά κοιτάς μονάχη,
Κι όλο ρωτάς :‘θα με αγαπάς;’
Μικρές καταστροφές, δεν ακουμπάω,
μα πιόνι γίνομαι
Στη νεα που επινόησες τη μάχη.