Sunday, August 17, 2008

Ένας Σερίφης Στη Γαύδο


Περπατούσαν και οι δύο-ντυμένοι- σε ευθεία γραμμή προς την θάλασσα. Ή ίσως όχι και τόσο ευθεία. Όταν περπατάς στην κορυφή ενός αμμόλοφου, πότε πέφτεις απ' τη μια, πότε απ' την άλλη. Τα σανδάλια που φιλοτεχνήθηκαν στην πόλη που αφήσανε μακριά πίσω τους βυθίζονταν στην άμμο και αυτό δεν ήταν καθόλου ευχάριστο. Η άμμος ήτανε καυτή. Και ο ήλιος, δυνατός.

Το μικρό και έρημο νησί ήταν για αυτούς αδιάφορα μικρό- καθώς δεν μετακινήθηκαν απο την παραλία που έμεναν-, και καθόλου έρημο -μια που όλος ο πληθησμός του νησιού ήταν σε αυτήν την ίδια παραλία. Μια παραλία που είχε σε αφθονία άμμο, κέδρους, σκηνές, αιώρες και γυμνούς ανθρώπους. Στο εξής, όταν αναφέρεται κάποιο πρόσωπο θα εννοείται πως είναι γυμνό, εκτός και εαν σημειώνεται διαφορετικά. Διότι έτσι ήταν εκεί. Αν δεν ήσουν γυμνός έπρεπε να είναι προφανής ο λόγος, αλλιώς κάτι δεν πήγαινε καλά.

Περπατούσαν λοιπόν προς την θάλασσα, αυτός κρατώντας μια κατσαρόλα με αποξηραμένους λεκέδες απο ρύζι και δύο τάπερ με ίχνη λαδιού και ντομάτας, και αυτή ένα σφουγγάρι και ένα σαμπουάν για μαλλιά που είχε ντυθεί υγρό πιάτων. Και η ευθεία κατέληγε στα βραχάκια στην άκρη της παραλίας, που όλοι -γυμνοί και ντυμένοι- απέφευγαν μάλλον λόγω έλλειψης ιδιέταιρου φυσικού κάλλους, και έλλειψης έταιρων γυμνών και ντυμένων.

Λόγω της υψηλής αυτοσυγκέντρωσης που απαιτείται κάτι τόσο ριψοκίνδυνο -πλύσιμο πατώντας στα άσχημα και γλιστερά βραχάκια- δεν παρατήρησαν πως ένας ηλιοκαμμένος γυμνός άνδρας περπατούσε προς το μέρος τους με σταθερό γυμνό βήμα. Πείραζε με δεξιοτεχνία μια μοναχική τζίβα που φύτρωνε άτσαλα απο τα μαλλιά του, μάλλον καρπός του ιδιέταιρα ανύσηχου πνέυματος που ακτινοβολούσε ο νεαρός άνδρας. Το οποίο πνεύμα και κουβάλησε μαζί του ως το σημείο της παραλίας με τα θνητά και ασήμαντα βραχάκια.

"Φίλε να ρίξω μια ματιά σε αυτό;" είπε, δείχνοντας το ντυμένο υγρό πιάτων με το χέρι που δεν στροβίλιζε την ανήσυχη τούφα και ενώ η σκιά του έπεφτε πάνω του καθώς ο ήλιος ήταν κατακόρυφος.

''Παρακαλώ.'' απάντησε έντρομος μα φαινομενικά απολύτως ψύχραιμος στην θέα του άγνωστου αυτού πλάσματος, και στην σκέψη οτι δεν είχε ξαναδεί ποτέ σαμπουάν.

Ο νεαρός άνδρας το σήκωσε απο κάτω αλλά δεν το κοίταξε.

''Είναι βιοδιασπώμενο;''

''Πως είπατε;''

''Αυτό. Είναι βιοδιασπώμενο;''

''Αμφιβάλλω.''

''Είναι μαλακία να..''

''Εσύ πως τα πλένεις;''

''Με άμμο. Με άμμο και μετά στην θάλασσα. Η θάλασσα φιλαράκι έχει ιώδιο.''

''Ρε φίλε, στην ντουζιέρα της παραλίας που κάνουμε μπάνιο με σαμπουάν που νομίζεις οτι καταλήγει; Είναι σχεδόν...''

''Δεν κάνω μπάνιο''.

Ο νεαρός άνδρας μισούσε θανάσιμα τους μπάτσους αλλά μόλις είχε γίνει ένας. Και μάλιστα εξυπνάκιας. Σερίφης.

Και για να εξηγούμαστε, είναι όντως μαλακία να πλένεις στην θάλασσα με χημικά σαμπουάν, είναι μαλακία να σκοτώνεις τα καημένα τα ψαράκια, τα κβαβούρια και τα φύκια απο βιοσυσσώρευση ουσιών που δεν μεταβολίζουν απλώς για να πλύνεις δυο πιάτα, αλλά και για κάθε άλλο λόγο. Και εγώ με τα πιστεύω μου είμαι συχνά υποχόνδριος. Και εγώ -αν είχα οικολογικές ανησυχίες- ίσως θα μιλούσα με τον διπλανό μου και θα σχολίαζα ίσως το οτι αυτοί οι δύο δεν σκέφτηκαν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του σαμπουάν στην θάλασσα. Αλλά για να πάρεις τα γυμνά σου πόδια και την τζίβα σου, να φύγεις απο την παρέα σου και να περπατήσεις 50 μέτρα αμμόλοφους πήγαινε και άλλα τόσα έλα σύνολον 100, και να πεις την εξυπνάδα σου σε ένα ζευγάρι που πλένει πιάτα ενώ είσαι γυμνός πρέπει να είσαι ΜΑΛΑΚΑΣ. Μερικοί άνθρωποι το χουν αυτό μέσα τους πως να γίνει. Αυτός ήρθε γνωρίζοντας οτι σε ακτίνα αρκετών δεκάδων χιλιομέτρων δεν υπάρχουν βιοδιασπώμενα σαμπουαν. Και παρόλα αυτά ήρθε. Είπε την μαλακία του, έξυσε την τζίβα του και έφυγε. Γύρισε στην παρέα του. Και; Τι κατάφερε; Τι άλλαξε; Τον πατούν στα αλήθεια, τα ποδια του τα ίδια. Κολλημένος στον ουρανίσκο μιας απολιθωμένης μαλακίας. Σαν τσίχλα.

4 comments:

veryoldprofile said...

Μου αρέσουν κάτι τέτοια! Έζησες τέτοια στιγμή; Όταν ήρθε φώναξες "Ωχ, μαλαπέρδεν!"; ΕΚΑΝΕΣ ΓΥΜΝΙΣΜΟ Α ΛΑ ΤΖΙΑΛ; (btw καλό είναι να αγοράζεις βιοδιασπώμενα)

p.s. Υποψιάζομαι ότι σε κυνηγούν οικολογικές Ερινύες

Παράξενος Ελκυστής said...

OK.Τώρα τί να πω;
Στην ίδια αυτη παραλία ήμουνα κι εγώ! Αν μπεις στο μπλογκ μου και διάβασεις που είχα σκοπό να πάω θα το εξακριβώσεις.
Εμεινα μόνο 3 ημέρες έτσι δεν πρόλαβα να πλύνω πιάτα με βιοδιασπώμενο σαμπουάν, αλλά έχω κάτι εξίσου καλό:

Ο σκύλος μου αραχτός λιάζεται, πάντα δεμένος, διότι ως αλάνι που είναι δεν έχει καλούς τροπους (αν και σχετικά μικροσωμος) με άλλα αρσενικά σκυλιά. Ξαφνικά έρχεται, άλυτο, ένα θηλυκο χάσκεϊ-που ξεσηκώνει τον δικό μου - κι από πίσω ένα αρσενικό. Ακομα πιο πίσω το αφεντικό τους, μια γυμνή 50άρα γυναικα. Της ζητάω ευγενικά να πάρει τον αρσενικό μακριά γιατί ο δικός μου είναι απροσάρμοστος και μπορεί να το δαγκώσει. "Απέβαλλε το άγχος" μου λέει, " άσε τα σκυλιά να έρθουν σε επαφη με τη φύση τους και το περιβάλλον. Άστα να γίνουν φίλοι, μην τους επιβάλλεσαι."
Της έριξα ένα διερευνητικό βλέμμα. Οι κοιλιές και τα βυζιά της κρεμόνταν ίσα με την άμμο έτσι ώστε αρκούσαν να ακυρώσουν κάθε έννοια συμπαντικής αρμονίας και διαλογισμού που φαινόταν να ασπάζεται η κυρία. Μου θύμιζε κάτι τσατσάδες σε κόμικς.
"Ναι, αλλά ο δικος μου είναι θηρίο. Μην το βλεπετε έτσι." "Αυτός; Θηρίο;" Απαντάει και μου τον δείχνει. Μόνο θηρίο δεν μοιάζει ο Άλφι των 13 κιλών. Η πλούσια ξανθιά του κόμη και τα πανέξυπνα αλεπουδίσια μάτια του σε ξεγελάνε. Αλλά όταν πρόκειται για αρσενικά σκυλιά τότε μπαίνει ο νόμος της επιβίωσης, απαράβατος νόμος της φύσης.
"Καλά", της λέω "Αλλά το κρίμα στο λαιμό σας". Αποτέλεσμα; Ακομα τρέχει να βρει κτηνίατρο να σταματήσει το αίμα από το σκύλο της.

Γι αυτό δεν αρκούν μερικές μέρες με σκηνή και λίγος γυμνισμός για να έρθεις σε επαφή με τη Φύση. Αυτά είναι ψευτοοικολογίες. Χρειάζεται καταρχήν να μην την υποτιμάς.

MiHat said...

Έ όχι και ίδια παραλία...
καλά ήταν όμως, παρόλη τη βαβούρα, ε;

calmirita said...

Twra omws den paizei me tipota na ksexaseis tin epomeni fora na exeis mazi sou biodiaspwmeno!Etsi???

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails