Στο εφετείο λέει παίρνουνε τηλέφωνο για βόμβα κάθε Παρασκευή απόγευμα και Δευτέρα πρωί για να κάνουν καλό τριημεράκι οι εργαζόμενοι.
Έχετε σκεφτεί ποτέ πως πρέπει να πτωχεύσουμε; Πρέπει σαν λαός να εξαθλιωθούμε. Πρέπει βιωματικά να περάσει μέσα σε όσους ζουν σε αυτήν την συγκυρία, πως όλα έχουν ένα τίμημα, πως το "ελα μωρέ τώρα", το "ωχ αδερφέ" και τα "ξέρεις μωρέ πως είναι τώρα στην Ελλάδα" μπορούν να σε κάνουν να πεινάσεις, να πονέσεις και να δυστυχήσεις.
Προσωπικά πιστεύω πως αυτό θα συμβεί. Αλλά η τιμωρία μας αυτή (όσο κι αν είναι και άλλοι οι παράγοντες που την επιφέρουν) πρέπει να συνδεθεί με αυτά τα χαρακτηρηστικά, να τα ενοχοποιήσει.
Αυτό αντιλαμβάνομαι και ως ευκαιρία. Έχεις μια λογιστική πτώχευση ενός κράτους που πέφτει στη φάκα του ελλείματος, του χρέους του και των αχαλίνωτων αγορών. Έχεις την παράλληλη απαξίωση βασικών αρχών του καπιταλισμού με την ανατροπή συναλλαγματικών μεγεθών σταθερών επί δεκαετίες. Πολλές χώρες θα μου πεις έχουν και μεγάλα χρέη και μεγάλα ελλείματα. Ο μέσος πολίτης τους όμως είναι πολύ πιο αυτάρκης από τον μέσο Έλληνα που χρεωνόταν τα κέρατά του για να αλλάζει κάθε 2 χρόνια αυτοκίνητο. Ορίζεις ως αίτιο την "ελληνική αντίληψη" και τους "πολιτικούς χειρισμούς", πτωχεύεις και πας παρακάτω. Τσακα τσάκα. Αλλιώς; Στοχοποιούνται οι κερδοσκόποι ως άλλοι "στρατηγοί άνεμοι" και μετά από 10 χρόνια λιτότητας εσύ συνεχίζεις να ονειρεύεσαι μια θέση στο δημόσιο και συνεχίζεις να ψηφίζεις τους μεν ή τους δε. Δεν έχεις ακόμα καταλάβει πως αυτό δεν γίνεται;
All in all? 1. Παράταση του προβλήματος, 2. Επίσπευσή του.
Διάλεξε.
Ψτ! Και που σαι; Γρήγορα.
No comments:
Post a Comment