Άρρητος

Χώρα προέλευσης,

ειν' οι στιγμές που στον αέρα σκορπίσαμε - σαν τράπουλα

μας λείπουν φύλλα τώρα

δεν είναι παιχνίδι πια

Πλέον χαμένος κι άπατρις

κοιμάμαι με όλες τις προβολές στα μελλούμενα

και λίγο πριν κορυφωθούν

τις φονεύω

Είχες μια γεύση τρικυμίας στα χείλη

τώρα είσαι χιόνι κατάλευκο - πως με ορίζεις;

πως στη γωνία του δρόμου πάντα

-πάντα!-

στρίβεις εσύ;