Μεταξύ μας Αντρέα...

29 Μαΐου 2008, 12:54

Απο τους πιο σκληρά εργαζόμενους οι Έλληνες
απο το Ζούγκλα.gr

Με 2.065 ώρες εργασίας ανά έτος κατά μέσο όρο, 20 ημέρες άδεια για διακοπές ετησίως και 12 επίσημες αργίες οι Έλληνες είναι οι δεύτεροι πιο σκληρά εργαζόμενοι στον κόσμο, σύμφωνα με την ετήσια έρευνα του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης που δημοσίευσε το Forbes. Επισήμως λοιπόν μπορούμε να είμαστε περήφανοι ότι δεν είμαστε τεμπέληδες!

Μπορεί, βέβαια, να δουλεύουμε πολλές ώρες, δεν έχουμε όμως τους ανάλογους μισθούς, που υπάρχουν σε άλλες χώρες, οι πολίτες των οποίων δουλεύουν πολύ λιγότερο.

Την πρωτιά φέτος στη λίστα με τους πιο σκληρά εργαζόμενους στον κόσμο κατέχει η Νότια Κορέα, όπου ένας μέσος εργαζόμενος ηλικίας 40 ετών ξυπνάει καθημερινά στις 5:30 το πρωί, περνάει σχεδόν ολόκληρη την ημέρα στο γραφείο μπροστά στον Η/Υ, επιστρέφει στο σπίτι στις 9:00 το βράδυ, κάνει ένα μπάνιο και πέφτει κατευθείαν για ύπνο. Οι Κορεάτες δουλεύουν σε αυτούς τους ρυθμούς έξι ημέρες την εβδομάδα και έχουν κατά μέσο όρο μόλις τρεις ημέρες για διακοπές το χρόνο.

-----------------

Περι τα 1965. Αγία Άννα, στου Ρέντη, Πειραιάς. Την ιστοριούλα αυτή την έχω ακούσει δισεκατομμύρια φορές απο τον πρωταγωνιστή της- την γιαγιά μου. Ο μικρός Αντρέας γειτονόπουλο, βρίσκει την γιαγιά Ευθαλεία στην γειτονιά λίγες μέρες αφού πήρε την καρτέλα του (με τους βαθμούς) σε μια απο τις τάξεις του δημοτικού. ''Τι κανεις Αντρέα μου;'' ''Γειά σας κυρία Θάλεια'' ''Πως πήγες στο σχολείο Αντρέα; Πήρες καλούς βαθμούς;'' ''Όχι κυρα Θάλεια, πήρα τρία εξάρια, και 2 εφτάρια. Τίποτα κυρία Θάλεια δεν είναι πάνω απο 7!'' ''Αντρέα, αγόρι μου, άκου με να σου πω. Άμα δεν πήγες καλά, δεν πειράζει, θα διαβάσεις και θα πας καλύτερα, έτσι δεν είναι; Αλλά βρε παιδί μου, δεν τα λέμε αυτά τα πράματα... άμα μας ρωτάνε στον δρόμο. Καλά πήγα να λες, όλα πάνω απο 8. Ντροπή να σε κοροϊδεύει η γειτονιά, μη κοιτάς εγώ, εγώ ξέρω πως αξίζεις καλύτερους βαθμούς!'' ''Εντάξει κυρία Θάλεια'' είπε ο μικρός Αντρέας και έκοψε και ένα νεράτζι, που το κλώτσαγε απο δω και απο και καθώς έφευγε.
Δεν παιρνάει καιρός, πάλι στην γειτονιά, ο Αντρέας, η μαμά του, και η γιαγιά Ευθαλεία...
''Γειά σου Λένα μου, γειά σου!'' ''Γειά σου Ευθαλεία μου... τι κάνετε; Ο άντρας σου τα παιδιά καλα;'' ''Όλα καλά Λένα μου.. Αντρέα τι κάνεις; Πως πήγες στο σχολείο;'' λέει η γιαγιά ατσίδα, και του κλείνει και το μάτι. ''Πολύ καλά κυρία Θάλεια! Όλα 10 τα πήρα, εκτός απο ένα που μου έβαλε 9!''

Η γιαγιά δεν το σκέφτηκε καθόλου.
''Ε, όχι και μεταξύ μας Αντρέα!!!'' είπε, και μικρός ακόμα κόκκινος απο ντροπή θα είναι...