Ctrl+A, Whatever

O Z. είχε βυθιστεί σε σκέψεις. Τον απασχολούσε η ταχύτητα με την οποία πράγματα καταστρέφονται, ειδικά αν αυτή συγκριθεί με εκείνη που τα ίδια δημιουργούνται. Ctrl+A, Delete, σκέφτηκε. Η δυναμική της καταστροφής και της αποδόμησης ήταν απείρως πιο ελκυστική από εκείνη της δημιουργίας και της σύνθεσης στα μάτια του Ζ. Σκέφτηκε την σφαίρα, την γροθιά, την λέξη. Σκέφτηκε τη δικαιοσύνη. Θα ήθελε να είναι δίκαιος. Δεν γίνεται, κατέληξε. Η όποια απόπειρα για δικαιοσύνη απλώς θα μείωνε αμυδρά την εντροπία σε μια εκ φύσεως άδικη -με την έννοια την μη ύπαρξης ισσοροπίας- κατάσταση. Κανένας λόγος για κάτι τέτοιο.

Δεν προχώρησε την σκέψη του άλλο. Αδράνησε. Έτσι είναι το στυλ του Ζ. Συναισθηματική αδράνεια και εκ προοιμίου αδιέξοδες αναμονές.

Κούνησε το ψάθινο καπέλο που κάλυπτε το πρόσωπό του και ανασηκώθηκε. Άκουγε το νερό να πέφτει από ψηλά στα αιώνια βράχια. Πήγε κοντά να δει. Δεν τα κατέστρεφε. Τα λείαινε με ταχύτητα που δεν ήταν ορατή. Έπεσε στο ποτάμι και έκατσε κάτω από το σημείο που πέφτει το νερό με ορμή. Δεν άκουγε τίποτα πια.

Η Σαμοθράκη ήξερε.

"Να ξεκινάς σημαίνει να δαμάζεις.

Όλα τα έντομα που σου φορτώνουν.

Σπέρμα και μνήμες,

απ'τις παλιές χαμένες σου απόπειρες."

Γ. Αγγελάκας