Δεν είναι ρετρό, δεν είναι μπανάλ. Είναι μεγάλες φωνές. Δεν είναι ερμηνευτές. Είναι κάτι ανώτερο, κάτι πιο βιωματικό από την ερμηνεία. Παρ' όλο που όλο και κάτι έχει πάρει το αυτί μου για τις ζωές τους, δεν θα σταθώ σε αυτό. Ούτε και στις πενιές που τους συνόδευαν θα σταθώ, ούτε και στην επιρροή τους σε μεταγενέστερους (καλή ή κακή). Για άλλους ήταν η κακή στροφή της ελληνικής μουσικής, τα λαϊκά. Της χρεώνουν τα σημερινά εκτρώματα και την κατηγορούν για μονοθεματική. Ούτε σε αυτό θα σταθώ. Βασικά δεν θα σταθώ πουθενά. Άκουγα την σουρρεάλ εκπομπή με θέμα τον έρωτα και με καλεσμένο τον Λαγό της Τούνδρας που έκανε την Πέμπτη βράδυ στον Flash ο Κωσταντίνος Μπογδάνος και τα θυμήθηκα. Ρίχνω εδώ καναδυό, έτσι να υπάρχουν. Άμα δεν είσαι σε mood μη πιεστείς, αλλά αμα σου 'ρθει, βάλε ένα ουισκάκι και γύρνα. Αρχικά Στράτος Διονυσίου και μετά Στέλιος Καζαντζίδης.
Αυτό το τελευταίο, είναι σε παλιά (ίσως και την πρώτη - σίγουρα θα ξέρει ο φίλος) εκτέλεση. Αλλά, βρήκα άλλο ένα. Του 1995, που ο Στέλιος Καζαντζίδης είχε πάει σε μια εκπομπή στον ΑΝΤ1 και τραγούδησαν στο πλατώ. ΑΝΤ1 το 1995 σημαίνει διαφημήσεις 090 με γκόμενες που σου λένε το μέλλον και το παρελθόν με 100 δραχμές τα 30 δεύτερα. Δεν αφήνει ο τσιφ να κάνουμε embed οπότε τράβα να δεις, πως τους άφησε όλους λαλάκες ο Στέλιος τραγουδώντας σε ένα ηλίθιο πλατώ με καραβάκια και για διακόσμηση και λοιπές αηδίες. Δεν σε αφήνει να δεις το σκηνικό ο άνθρωπος κι έχει ένα ύφος "εσείς εδώ δεν ξέρω γιατί μασκαρευτήκατε όλοι έτσι, εγώ ήρθα να τραγουδήσω κι αυτό θα κάνω. Και τα μασκαριλίκια σας, δεν θα με εμποδίσουν να νοιώσω αυτό που τραγουδάω." Μεγάλος.
Posts
10 comments:
Πολύ ωραίο το κείμενό σου Μιχάλη. Εγώ δεν είμαι του λαϊκού και του ρεμπέτικου. Όμως σίγουρα το ελληνικό ροκ είναι το ρεμπέτικο, με ρίζες βαθιές μέχρι το βυζάντιο. Το ρεμπέτικο κυνηγημμένο για δεκαετίες κρύφτηκε από τα χαμηλά μέχρι τα λούμπεν κοινωνικά στρώμματα, μέχρι να έρθουν οι Χατζιδάκης και Θεοδωράκης να το αναγεννήσουν. Αν και δεν ακούω, όπως προείπα, εκτιμώ βαθύτατα τη φωνή του Στέλιου. Ένα απίστευτο μέταλλο που δεν έσπασε στιγμή. Ο Διονυσίου μου φέρνει περισσότερο σε περιβάλλον μπουζουκλερί που εν γέννει καθιέρωσε τα ντισκοτσιφτετέλια που αναφέρεις.
Εμένα δε με στενοχωρούν τα χαζοτραγουδάκια...Αυτά υπήρχαν πάντα...Με τσατίζουν όμως αφάνταστα, οι αυτόκλητοι "συνεχιστές" των δύο αυτών μεγάλων τραγουδιστών. Οι Νταλάρες και οι Κότσιρες που χωρίς να φτάνουν ούτε στο δεξί αρχίδι του Καζαντίδη παρουσιάζονται ως το μέτρο της κουλτούρας και της ποιοτητας...
Είναι προφανές ότι όταν για ποιοτικό έχεις τον Νταλάρα, θα έχεις για μη ποιοτική τη Βέρα Λάμπρου...
Ο ακορντεονίστας στο βίντεο είναι ένας απόλυτος θεός, και πρέπει να είναι και γνωστός αλλά δεν μου 'ρχεται.
Ο abbatoir με συμπληρώνει...Όλα τα λεφτά ο τύπος με το Ακορντεόν...Έψαξαν πολύ για να τον βρουν ;
Καλησπέρα παιδιά (μην προβούμε δημόσια σε αποκαλύψεις για ευνόητους λόγους - επιμένουμε στην ανωνυμία των bloggers).
Να συμπληρώσουμε απλά, πως ο ακορντεονίστας είναι ο γνωστός μουσικός και συνθέτης Κώστας Σταματάκης, ο οποίος είναι τυφλός εκ γενετής.
Καλή συνέχεια.
Έιχα πρόσφατα μια deja vu συζήτηση με θέμα "Freddie Mercury vs. Stelios Kazantzidis" και προσπαθούσα να αποδείξω τα αυτονόητα ψάχνοντας κάποιο τραγούδι που ο Στέλιος πηγαίνει πολύ μα πολύ ψηλά, ή κάποιο που το εύρος της φωνής του να είναι πιο εμφανές. Έχετε κανένα υπ'όψιν; Όλο και κάποιος θα ξέρει :)
Freddie Mercury vs. Stelios Kazantzidis
Είναι τελείως ηλίθιες αυτές οι συζητήσεις. Γιατί να τις κάνει κάποιος; Τι σημαίνει ότι ο ένας έχει μεγαλύτερο εύρος φωνής από τον άλλο; Τίποτα απολύτως. Είναι ασύμβατες συγκρίσεις. O Pavarotti είχε απείρως μεγαλύτερο εύρος. Η Yma Sumac ήταν ένα φωνητικό φαινόμενο. Σημαίνει κάτι αυτό;
Θυμήθηκα κάτι ατελείωτες συζητήσεις για το πιο είναι καλύτερο, το ελληνικό ή το ξένο ροκ...
Σοβαρευτείτε λίγο...Μεγαλώσατε αν δεν το έχετε καταλάβει...
Ναι ρε ανθρωπε, οκ μεγαλώσαμε, αλλά άσε να κάνουμε λίγο χαβαλέ, όντως είναι ανόμοια μεγέθη, όντως τα καρπούζια και τα αχλάδια δεν μπαίνουν δίπλα δίπλα. Παρ'όλα αυτά, οι ικανότητες ενός τραγουδιστή παρουσιάζουν ενδιαφέρον και σε καθαρά τεχνικά θέματα -όπως πχ το εύρος, οι πτώσεις (και σε περίπτωση που συγκρίνεις τραγουδιστές ανατολικών δρόμων - η ικανότητά τους στο ταξίμι κλπ). Δεν μιλάω ούτε για ερμηνείες ούτε φυσικά για οτιδήποτε θα είχε σχέση με τις τελείως διαφορετικές μουσικές. Θυμάμαι όπως στο πάλαι ποτέ Τηνιακό σχετική συζήτηση (για αυτό και το deja vu), η οποία είχε καταλήξει ως εξής: Κι ο Freddie καλός είναι, αλλά τον παίρνει :)
γεια σου μιχάλη συνακροατή!
Φίλε Μιχάλη,ακόμα κρατάω το 45αρι του Στράτου με τον Παλιατζή σαν το καλύτερο δισκάκι που μου έδωσε ο πατέρας μου.Χαίρομαι που είμαστε στην ίδια ραδιοπαρέα(σωστό και το χιουμοριστικό σχόλιο της 14/11).Λαγός
Λαγέ η ραδιοπαρέα το τελευταίο διάστημα κεντάει! Μια και μια οι εκπομπές όλες του Μπογδάνου! Και εις ανώτερα. (που το βρηκες το ρημάδι το ποστ μου μπορείς να μου πεις;)
Post a Comment