Καλαμούκης και Ελληνοφρένεια: Ενστάσεις

Ακούω σχετικά συχνά την ραδιο-φονική εκπομπή του Σκάι 100.3 "Ελληνοφρένεια" τα μεσημέρια στις 13.00 - 14.00. Ο Θύμιος Καλαμούκης και ο Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης λένε λένε λένε, ρίχνουν αποσπάσματα κι από άλλους, μαλακίζονται με τον κόσμο που παίρνει τηλέφωνο και άλλα ωραία. Πολλές φορές που δεν την πετυχαίνω την ώρα που παίζει, την ακούω μέσω του πολύ ωραίου site του skai.gr.

Κάποτε τους άκουγα και γέλαγα, πλέον τους ακούω επειδή με εκνευρίζουν.

Πρώτα πρώτα, αντί να παραθέσουν δηλώσεις των πολιτικών προσώπων ως έχουν, που βγάζουν άπλετο γέλιο από μόνες τους με τις αντιφάσεις και τα ατοπήματά τους, πάνε ένα βήμα παρακάτω και κάνουν σύνθεση, τις παραποιούν, κόβουν και ράβουν όπως βολέψει για να ειπωθεί μια μαλακία από κάποιο υποτίθεται σοβαρό πρόσωπο. Η εν λόγω μαλακία καταλήγει να είναι αισχρή για να βγάλει γέλιο. Πρέπει απαραιτήτως να βγει ο Παπανδρέου και να λέει "Σας γαμάω!" για να γελάσει ο κόσμος; Ή η Μπακογιάννη να λέει "Έκλασα, από τον πολύ πόνο". Μάλλον. Θα μου πεις: Εσύ γιατί θίγεσαι; Δεν θίγομαι ούτε γιατί είμαι ή δεν είμαι υποστηρικτής του οποιουδήποτε πολιτικού (ίσα ίσα για τους περισότερους διατηρώ κι εγώ αυτή την μοδάτη απαξιωτική άποψη), αλλά μου τη δίνει που ενώ υπάρχουν δεκάδες δηλώσεις που προκαλούν γέλιο ως έχουν κάθονται και παράγουν βρώμα για να γελάσει ο κόσμος. Επιτηδευμένα, άτεχνα, φτηνά.

Έπειτα, ο Θύμιος. Το παλικάρι - όσο κι αν δεν το συνειδητοποιούμε - είναι 44 χρονών. Ο μπαρμπα Καλαμούκης λοιπόν παρά τα 44 χρόνια του μιλάει σαν ένας φιλότιμος, ταπεινός, πρωτοετής σε ελληνικό πανεπιστήμιο κνίτης. Με τις παρωπίδες του, με την πάντα φρέσκια θεωρητική του γνώση και τα μανιφέστα του, πάντα έτοιμος να ειρωνευτεί οποιονδήποτε με τον οποίο δεν συμφωνεί, και σταθερά αμολάει που και που το γνωστό ημιτελές νοσταλγικό σχόλιο περί υπαρκτού σοσιαλισμού... Είναι ο Πρετεντέρης του Πολιτικού του χώρου και χαίρει εκτίμησης καθενός που μοιράζεται μαζί του το μότο "ΠΑΣΟΚ, ΝΔ τα ίδια σκατά είναι όλοι" (Για να μην θυμηθώ το "Στην Κασσάνδρα κατουράτε, στη Βόλβη την πετάτε!" και το "Από το ίδιο βαρέλι!"). Ο Καλαμούκης λοιπόν σπεύδει να στηρίξει το δίκαιο αγώνα των αγροτών και να ειρωνευτεί (και να βρίσει στην πορεία) αυτόν που δηλώνει πως "αν είναι να βγεί η Ελλάδα από το αδιέξοδο, ας κόψουν κι από το δικό μου εισόδημα!". Εκεί αστοχεί δυστυχώς. Εκεί θέλω να σπάσω το ραδιόφωνο. Όσο κι αν ο άλλος άνθρωπος δεν έχει ενημέρωση για το τι οδήγησε την Ελληνική οικονομία ως εδώ, το οτι προσφέρεται να βοηθήσει και ο ίδιος με όποιον τρόπο έχει είναι απλός, καθαρός, ευγενής πατριωτισμός. Και η Ελληνική αριστερά ακούει πατριωτισμός και βγάζει φασιστικά σπυριά. Είναι ένα μάθημα που το έχουν παρακολουθήσει μόνον ηγετικά στελέχη της αριστεράς (για να μην υποπέσουν σε αντίστοιχα ατοπήματα δημοσίως) ή το έχουν βιωματικά κτήμα τους τα ιστορικά της στελέχη. Ο Καλαμούκης; Στον κόσμο του. Στον ιδιοτελή, παρτάκικο, κτηνώδη ατομικίστικο κόσμο του. Και όλα αυτά; Πασπαλισμένα με τα περι κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότητας και υπό το πρίσμα ενός σκονισμένου και βαλσαμωμένου Ριζοσπάστη που ίσως ακόμα μετά την εκπομπή να βγαίνει πόρτα πόρτα στην Καισαριανή για να τον πουλήσει. Το μόνο που δεν του καταλογίζω είναι υστεροβουλία. Αυτά πιστεύει, αυτά λέει. Σε αυτό τον εκτιμώ. Αλλά και παυω να ελπίζω πως η σάτυρά του - που τυχαίνει μεγάλης αποδοχής κατά τα άλλα - θα γίνει πιο ώριμη, πιο αποστασιοποιημένη από όλα και δεν θα συνεχίσει να είναι πλήρως ταυτισμένη με την γραμμή Περισσού.