Είναι ο America's Personal Trainer. Έχεις αποκοιμηθεί κοιτώντας τον (και ο Ζ. το έχει πάθει αυτό), έχεις ξυπνήσει κοιτώντας τον, βουβό και με όλα τα ντεσιμπέλ. Έχεις γυρίσει μεθυσμένος, πέταξες τα κλειδιά στον πάγκο (κι έπεσαν από πίσω), έκατσες ιδρωμένος και διψασμένος στον καναπέ και έβγαλες το ένα παπούτσι. Πριν βγάλεις το δεύτερο πάτησες το κουμπί της τηλεόρασης. Αυτό ήταν. Ο Τόνυ Λιτλ μπήκε στην ζωή σου και το πόδι σου δεν βγήκε από το δεύτερο παπούτσι, πριν σκεφτείς να πάρεις τηλέφωνο και να παραγγείλεις το Γκαζέλ Φρισταϊλ -όταν δηλαδή κατάλαβες πως τα πράγματα είναι επικίνδυνα και τα κλειδιά πίσω από τον πάγκο, εσύ μεθυσμένος και διψάς και σκέφτεσαι να προβείς σε αγορές αμφίβολης αποτελεσματικότητας. Από τότε, κάθε φορά η ίδια ιστορία, με τα προτρεπτικά "Go, go, go for it!", "You can do it!", "Believe in yourself!!", και τα επιβραβευτικά "That's my boy!", "I knew you have a heart!" να σου ραγίζουν την καρδιά που στέκεσαι ακίνητος στον καναπέ σου και που δεν χτυπιέσαι πάνω στο Γκαζέλ. Να ατενίζεις την ανέμελη ξανθιά χαίτη του Τόνυ και η πειθώ του να περνά κάτω από την πόρτα μέσα στο σαλόνι σου. Είναι μεγάλος. Είναι cult.
Sunday, September 20, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Τον έχω πετύχει κι εγώ τον Tony. Έχει πολύ πλάκα ο τύπος αν και δεν μας αποκαλύπτει ότι γυμνάζοντας την κορμάρα πάνω σε αυτή τη χαζαμάρα καίει αντί να φτιάχνει μυική μάζα. Πάλι καλά που ο Tony δεν είναι υποχρεωμένος να ασχολείται με αυτό το μηχάνημα και off camera
Ο Τονυ δεν ειναι ενας τυχαιος. Κάνει μυική μαζα οπου θελει. Και μαραθωνιο να ετρεχε, μπορει να μας πεισει πως τερματισε βαρυτερος. Αυτη ειναι η αρετη του Τονυ. Η πειθω.
Ο Τονυ είναι μεγάλη μορφή. Είναι σαν τον Τσακ Νόρις στα πρώτα του βήματα.. Έχει λαμπρό μέλλον! Για να είμαι ειλικρινής, δεν θυμόμουν οτι τον λένε Τόνυ. Θυμόμουν όμως την ξανθιά λαμπερή χαίτη του, την αστείρευτη ενέργειά του (πως την παλεύει ο τύπος με αυτό το μαραφέτι 5 η ώρα τα ξημερώματα?...), και φυσικά τον μοναδικό του τρόπο να παρακινεί και να εμψυχώνει τον τηλεθεατή.
Tony = Respect!!!
Post a Comment