Συνήθεις Καχύποπτοι: Φοιτητικές Εκλογές

''Είναι ταξικό!!!! Είναι ταξικό!!!! Δεν είναι πρωσοπικό βρε μ.......!!!'' φώναξε ο τύπος με το μαύρο μάτι. Και πρίν ακόμα τελειώσει την φράση του, στα πλαίσια μιας άνευ λόγου μάλλον ειρηνευτικής προσπάθειας, έθεσε γερές βάσεις για την απελευθέρωσή του απο την ασσυμετρία του προσώπου του. Δύο τα μαύρα μάτια. Μαύρα σαν και την καρδιά μου που κάθε φορά που ακούει την φράση 'φοιτητικές εκλογές' δένεται κόμπος. Και μια γελά - με γέλιο μαύρο-, μια κλαίει με κλάμα -μαύρο και αυτό- σπαραχτικό.


Λυπάμαι αφάνταστα που δεν μου μένει καμία διάθεση να εξηγήσω το γιατί είναι τόσο χαοτικά, γιγαντιαία ασύλληπτα και υπερφυσικά μεγάλη και θεόρατη, η αποστροφή που νιώθω, αντικρίζοντας ανθρώπους (?) να έρχονται στα χέρια (!!!) διεκδικώντας χώρο για τις αφίσες τους. (Νομίζω πως δεν υπάρχει παρωμοίωση, μεταφορά κλπ που να μπορεί να δώσει το μέγεθος αυτής της ηλιθιότητας. Μάλλον ευτυχώς, διότι θα ήταν μια πολύ, πολύ ηλίθια παρωμοίωση ή μεταφορα).