στο καφέ

Όχι όχι, αυτήν την παραγγελλία πρέπει να την ακούσετε.

Ανυποψίαστος ο υποφαινόμενος, ως ''το παιδί'' ρωτά:

-Τι θα πάρετε;

2 κύριοι, φαλακρίτσα μπιφτεκάκι. Γύρω στα 60 με όρεξη για πολλά καντάρια ηλιθιότητες προς κάθε κατεύθυνση. Ο ένας το υφάκι το πορνογερέ ο άλλος πιο ευγενική φυσιογνωμία, ο ρόλος του ήταν να ζητάει συγνώμες για λογαριασμό του πρώτου.

-Τα θυμάται η Γιάννα. Είναι μέσα;
-Όχι. Στον μπουφέ ειναι η κυρία Ελένη.
-Ε να πάρει ο διάολος. Γιατί τις αλλάζετε συνέχεια; Ε; Να μην μπορούμε να πιούμε ένα καφέ της προκοπής; Καλά δε λέω ρε Μίλτο; ρώτησε τον άλλο, με αυτό το στραβό το βλέμμα ωστε να είναι σε μένα προφίλ. (Το προφίλ πάντα δίνει ένα τουπέ και έναν αέρα στα λεγόμενα)

(ο Μίλτος μου χαμογελα επιζητώντας κατανόηση)

-Τελικά, τι θα πάρετε;
-Λοιπόν νεαρέ. 2 καφέδες.
-Χαράς το πράμα, και δεν το λέτε τόση ώρα;
-χε χε (απο τα χειρότερα 'χε χε')
-Καφέδες.
-Ναι, καφέδες.
-Μπουμπουλήθρες θέλετε;
-Πως;
-Τι καφέδες;
-Ένας είναι ο καφές. (ο οπάπ έδινε αυτήν την απάντηση με συντελεστή κάτω απο 1)
-Irish coffee?
-Ε; Τι λες μωρέ στα εγγλέζικα; τι είν' το 'ρισκόφι';
-Είναι ένα φυτό σαρκοφάγο που φυτρώνει στην νότια Ελβετία στους πρόποδες του βουνού Ζαλβάις. Τρώει μόνο βατράχια απο την διπλανή λίμνη. Και κάνει έναν καφέ, άμα το αποξηράνεις, πολύ καλό. Υπάρχει μόνο σε εμάς εδώ που χουμε κονέ με έναν χωριάτη απο κείνα τα μέρη που μας κουρεύει το γκαζόν. Να φέρω 2;
-Όχι όχι. 2 ελληνικούς σκέτους να φέρεις. (επιτέλους λάλησε)
Α, και πού 'σε; Και ένα ποτήρι του κρασιού άδειο. Και 4 ζαχαρίνες. Και ένα γαλατάκι μικρό ζεστό. και 3 παγάκια.

Τι Νταλί και μαλακίες.