Στην Κυκλοθυμία του Καιρού, ο Μανώλης Ρασούλης Έφυγε

{Πέθανε μόνος,λέει το δημοσίευμα.Πως αλλιώς;"...καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα, μοναχός στη δόξα και στο θάνατο. Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί."}

Τον γνώρισα από κοντά τον περασμένο Μαϊο. Στο floral. Μίλησε για την ψυχική ανεπάρκειά μας απέναντι στην κρίση, για την τάση να τρώει ο ένας την σάρκα του αλλουνού. Ήταν εκεί και ο Βαγιόπουλος ο Πέτρος. Πολύ θαυμάζω τις μουσικές αυτού του ευαίσθητου ανθρώπου. Χάζεψα πολλές φορές το σουρεαλιστικό site του. Όταν ταξίδευα οδικώς (και συνήθως μόνος) είχα πάντα μαζί "Τα Δήθεν". Ο δίσκος αυτός έχει γράψει πολλά χιλιόμετρα και μαζί με την "Εκδίκηση της Γυφτιάς" είναι από τους λίγους που έχω αγοράσει έχοντάς τους ήδη λαθραία για αρκετό καιρό.

Ο Μανώλης Ρασούλης θα εκτιμηθεί βαθιά στα χρόνια που έρχονται. Ευγενικός, ευαίσθητος, δοτικός στους φίλους και στην μουσική του, ανθρωπιστής και πατριώτης, μέσα μας προσέθεσε μόνον, αφαίρεση καμιά.

Βρέθηκε στο διαμέρισμά του από τους φίλους του που ανησύχησαν, 9 μέρες μετά τον θάνατό του.

Κυκλοθυμικός Καιρός του Μανώλη Ρασούλη

θα ακολουθήσουν κι άλλα πιο post πιο φωτεινά για τον Μανώλη, γιατί πάνω από όλα αυτός ο άνθρωπος είχε χιούμορ. Με εμένα, με εσένα, με τον εαυτό του.