Ο Καντάφι και το Λαϊκό Αίσθημα

O χάρτης του (τότε γνωστού) κόσμου σύμφωνα με τον Ηρόδοτο

Τα πρώτα χρόνια του, λόγω του αντι-αμερικανισμού του και των πάρε δώσε του με τον Αντρέα ήταν αγαπητός στους Έλληνες. Στην πορεία που βαπτίσθηκε "δικτάτορας" τα πράγματα άλλαξαν. Ο κόσμος συνέπασχε με τους εξεγερμένους, τους αντικαθεστωτικούς. Χάρηκε που τους έβλεπε να κερδίζουν, στεναχωριόταν με την υποχώρησή τους τις τελευταίες μέρες. Το μαγικό έγινε χθες:

Όσο κι αν η τηλεοπτική και κυβερνητική (αλλά και διεθνής) προπαγάνδα επαναλαμβάνει την λέξη "συμμαχία" σαράντα φορές το λεπτό κι άλλες τόσες τις λέξεις "ΟΗΕ" και "νομιμότητα", ο κόσμος καταλαβαίνει πως ο πόλεμος αυτός είναι βρώμικος. Και δεν φταίει οτι οι έννοιες "εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας" και "ανθρωπιστική κρίση" είναι δύσληπτες. Ξέρει. Το έχει δει να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια του πολλές φορές αυτό το παραμύθι την τελευταία εικοσαετία. Το κλειδί ήταν είναι και θα είναι η ηγεσία των αντικαθεστωτικών. Τι έχουν συμφωνήσει ως αντάλλαγμα; Καλούν Ευρωπαίους και Αμερικανούς (τον Νο 1 εχθρό μέχρι χτες) για να σκοτώσουν τους ομοεθνείς τους όπως οι τελευταίοι προσλαμβάνουν Σομαλούς μισθοφόρους για να κάνουν το ίδιο.

Μωρέ αυτή η επέμβαση κάτι μου θυμίζει. Είναι αυτές που χαράζουν τις ιστορίες των χωρών και την ψυχοσύνθεση 2-3 γενεών.

Ο κόσμος όμως, βλέπει, αισθάνεται, καταλαβαίνει τι γίνεται και πλευρίζει πάντα τον αδύναμο.

Ας ελπίσουμε πως ο μικρός λαός της Λιβύης (περί τα 5,5 εκατομμύρια) θα αντέξει τα παιχνίδια που παίζουν στην πλάτη του. Κι αν επιμείνει μέχρι τέλους, δεν θα βγει χαμένος.