το Μεθυσμένο

Ήρθε προς το μέρος μου. Στοχευμένα. Με δόλο.
Τρόμαξα.

-Να σου πω ρε μαλάκα.
Γνέφω.
-Προσέχεις;
Ξαναγνέφω.
-Άκου λοιπόν προσεχτικά. Άμα πετάξεις μια γάτα απο οπουδήποτε προς οπουδήποτε...
Χαμογελώ με τον ηλίθιο.
-...δεν θα προσγειωθεί με τα πόδια;
-Ε αμέ. Είπα σε άπταιστα Συριανά.
-Ωραία. Το άλλο με την φέτα και την μαρμελάδα το θυμάσαι;
Άρχισε να αποκτά καλλιτεχνική αξία η συζήτηση. Πήρα το ύφος του ακροατή.
-Αν αλοίψεις μια φέτα ψωμί με μαρμελάδα, και την πετάξεις όπως να ναι στον αέρα...
Ήταν προφανές.
-... δεν θα πέσει πάντα, μα πάντα όμως με την μαρμελάδα απο κάτω στο πάτωμα;
-Sure. Είπα σε άπταιστα αμερικάνικα.
-Ωραία. Παρακολούθα τώρα τον συλλογισμό μου...

Ήταν φανερό πως ότι και εάν έλεγε θα έμενε στην ιστορία.

-Αν αλοίψεις την πλάτη της γάτας με μαρμελάδα;

το είπε.